Η
αλήθεια μοιάζει να είναι ψέμα.. Φταίω
εγώ ή εσύ τελικά ; Μήπως φταίνε οι άλλοι
; Υπήρξε ψέμα ; Υπήρχε αλήθεια; Υπήρχα
εγώ ; Υπήρξες εσύ ; ή ήταν
όλα ένα φθηνό δημιούργημα της φαντασίας
μου ; Οι υπόλοιποι ισχυρίζονται πως απλά
όλα όσα υπόθηκαν εκείνη την μέρα στο
προαύλιο ήταν απλά ένας καπνός... ένας
καπνός από το πουθενά ένας καπνός από
το τίποτα .. Αλλά και εσύ όπως και εγώ το
ξέραμε πως δεν υπάρχει καπνός χωρίς
φωτιά .. και οι δύο μας ξέραμε τους
εμπρηστές που άναψαν αυτήν την φωτιά
στην καθημερινότητα μας.. Πολλοί ήξεραν
τα ονόματα μα μονάχα εγώ τόλμησα να τα
αποκαλύψω για να βγάλω την αλήθεια σου
στην επιφάνεια .. και με αυτόν τον τρόπο
να δείξω σε όλους σας πως τίποτα δεν
μπορεί να μείνει πολύ καιρό κρυμμένο
κάτω από τον βυθό της ζωής μας... Αυτή η
φωτιά κατέληξε να γίνει το μήλο της
έριδας που μας ανακάτεψε όλους.. που
ανακάτεψε την αλήθεια με το ψέμα... το
δάκρυ με την ειρωνεία ... την φιλία με
την προδοσία .. μα έβγαλε στην επιφάνεια
τον πραγματικό και πολυποίκιλο χαραχτήρα
, που κάθε άνθρωπος σας εμάς κρύβει μέσα
του .... Κάποιοι προσπαθώντας να μας
παραπλανήσουν έριξαν τις ευθύνες πάνω
σε άλλους... Κάποιοι θέλοντας να καταρρίψουν
το τοίχος της ανδρείας τους αρνήθηκαν
τα πάντα και μονάχα εγώ έμεινα στον
τοίχο παλεύοντας μονή μου να τραβήξω
το πέπλο που σκέπαζε την αλήθεια.. μαα
τελικά κατάφεραν να με κρύψουν και εμένα
με τα ψεύτικα λόγια τους κάτω από αυτό
το πέπλο .. με κόλλησαν στον τοίχο και
πασχίζοντας να καλύψουν τα λάθη τους
πλήγωσαν την αλήθεια σου .. που πλέον
είχε γίνει δικός μου στόχος ...
Βρίσκομαι
κάτω από το πέπλο .. σας φωνάζω βοήθεια...
το ξέρω πως είστε εκεί έξω... μα δεν μπορώ
να σας δώ με τα μάτια του σώματος μου
... παρά μόνο με τα μάτια της ψυχής μου...
φωνάζω με όλη μου την δύναμη μα εσείς
δεν με ακούτε.. η ψυχή μου σχεδόν νεκρή
μα η αλήθεια που βρίσκεται αυτή την
στιγμή διπλά μου πελώρια .... ξαφνικά
εκεί που όλα πάνε να σβήσουν.. πάνω στους
άηχους λυγμούς μου δυνατή κραυγή ξεπηδάει
από την ψυχή μου.. και εκεί που όλοι
τρομαγμένοι αρχίζετε να αποχωρείτε μια
φιλική μορφή ενός άντρα ξεπροβάλει
μπροστά μου.. μου χαμογελά και κρατώντας
το χέρι μου προσπαθεί να με τραβήξει
ξανά έξω από το σεντόνι που είμαι καλημένη
.. μα αργά ή γρήγορα κατάλαβε πως αυτό
που θέλει να κάνει είναι αδύνατο.. η
αλήθεια που σέρνω μαζί μου είναι πολύ
βαριά και αυτός ανεκπαίδευτος για να
χειριστεί το βάρος της.. με δάκρυα στα
μάτια της ψυχής του για τον δικό μου
πόνο μου ανήμπορος να κάνει κάτι άλλο
και γνωρίζοντας πλέον την αλήθεια
αποχωρεί από το σκοτάδι μου..
Το
τίμημα της αλήθειας μου είναι πολύ
μεγάλο... μα εμένα δεν με ενδιαφέρει...
η αποκάλυψη της πλέον είναι ο στόχος
της ζωής μου.. το σκοτάδι έχει αρχίσει
και με πνίγει .. το οξυγόνο αρχίζει να
λιγοστεύει ... μα η ώρα της αποκάλυψης
πλησιάζει.. το νιώθω... το ακούω.. η μελωδία
της σε λίγο θα μαγέψει όλους τους
κουρσάρους της ζωής σου!! και το ξεπλήρωμα
του χρόνου έφτασε... οι δυνάμεις μου
νιώθω πως πλέον έχουν αναπτερωθεί .. και
ήρθε η ώρα να ξεσκεπάσω την μαρμαρωμένη
μου αλήθεια..
Σηκώνομαι
όρθια... πιάνω τον μαύρο μανδύα της και
με μια γρήγορη κίνηση τον ρίχνω κάτω..
μα δυστυχώς πέφτει πάνω μου... δεν πειράζει
όμως.. ίσως έτσι έπρεπε να γίνει από την
αρχή .. ίσως η αλήθεια χρειάζεται και
αυτή τα θύματα της για να μπορέσει να
λάμψει.. και ίσως εγώ ήμουν το θύμα της
δικιά σου αλήθειας... μα σημασία δεν έχει
ποίος θα είναι το θύμα.. σημασία έχει με
το φως της να σβήσει το ψέμα που είχατε
βαφτίσει αλήθεια!!
