ΤΑ ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΈΡΧΟΝΤΑΙ!!

 Όμορφημέρα η σημερινή … πολύ όμορφη μέρα…. ο ήλιος λάμπει τόσο δυνατά.. και μαςχαρίζει απλόχερα το πανέμορφο φως του … οι παραλίες είναι κιόλας γεμάτες… αλλάτο καλό στο φετινό καλοκαίρι είναι  πωςαυτή την χρόνια εκτός από τις παραλίες , και τα μπαράκια .. είναι γεμάτες καιοι ζωές μας… Ο χειμώνας τελείωσε… τα καταφέραμε και μετά από 365 μέρεςολοκληρώσαμε τον κύκλο ενός  χρόνου.. καιτσουπ να μαστέ  πάλι στην αφετηρία τουπερασμένου καλοκαιριού μας… που τώρα μπορεί να μας σηματοδοτεί το τέλος ενόςχρόνου … αλλά όπως σας λέω κάθε  φόρα πουτελειώνει κάτι.. ξεκινάει και κάτι καινούριο…. Κάθε τέλος είναι και μια νέααρχή…  κάθε τερματισμός σηματοδοτεί καιμια νέα αφετηρία… και πιστέψτε με αυτήν την φορά σίγουρα ξέρουμε  πως μας περιμένει ένα πανέμορφο καλοκαίρι..  γεμάτο εκπλήξεις…. Γεμάτο χαμόγελα.. καιφυσικά γεμάτο ΣΚΟΥΛΗΚΙ ΚΑΙ ΘΑΛΛΑΣΑ…. Αλλά πριν αφήσουμε αυτήν την χρονιά πίσω…ίσως πρέπει να αναπολήσουμε τις στιγμές που περάσαμε όλοι μας και σε προσωπικόαλλά και σε συλλογικό επίπεδο… Το ξέρω πως ίσως στεναχωρηθούμε  , γιατί αυτή η χρόνια δεν ήταν εύκολη γιακανέναν μας.. αλλά σας το υπόσχομαι ότι όλη αυτή η συλλογή που έχουμεαποχτήσει  θα μας μάθει να σκεπτόμαστεπιο καθαρά.. πιο ανθρώπινα.. πιο σωστά…             Την χρόνια που μας πέρασε.. όλοιμας λίγο πολύ πέσαμε στον πάτο .. τσαλαπατηθήκαμε.. πληγωθήκαμε.. θαφτήκαμεκάτω από τα ψέματα αλόων .. η βροχή και η λάσπη που φάγαμε ίσως μας έριξε ανδιαστήματα το ηθικό μας.. αλλά όσο χάλια και να προσπαθήσουν να μας κάνουν ναφανούμε, σε όσους λάκκους γεμάτους σκατά και αν πέσουμε.. η αξία μας και αυτόπου είμαστε παραμένει ίδια..  Πολλές φορές στις ζωές μας ,μας  τσακίζουν, μας πατάνε, μας κλωτσάνε, μαςκακομεταχειρίζονται, μας προσβάλλουν: αλλά, παρόλα αυτά, εξακολουθούμε νααξίζουμε το ίδιο!! Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το βάλουμε καλά μέσα στομυαλό μας.. και να συνεχίζουμε να παλεύουμε για τον εαυτό μας και για τουςφίλους μας!! Ο χειμώνας στις αρχές του ήταν γεμάτος κλάματα .. για τις χαμένεςμας αγάπες.. που μπορεί να ήταν τόσο κοντά μας αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακριάμας.. αλλά για να ακριβολογούμε κιόλας.. η πραγματική αγάπη βρισκόταν δίπλαμας.. και εμείς απλά αργήσαμε να την ανακαλύψουμε..  ίσως η πιο τυχερή στάθηκα εγώ.. και τελικάπεριθωριοποίησα τα πρέπει μου και άφησα την καρδιά μου να δει καθαρά… καιτελικά μετά από πολύ καιρό είμαι για πρώτη φορά καλά .. και συνεχίζω ναι είμαιγιατί πλέον η ζωή μου είναι γεμάτη και έχει αποχτήσει επιτέλους νόημα… Έχωανθρώπους που με νοιάζονται και με αγαπάνε γι αυτό που είμαι.. και εγώ όμωςτους αγαπάω και με το παραπάνω.. μπορεί να τους φωνάζω και να γίνομαι κακίακαμία φόρα .. αλλά δεν το κάνω για το κακό τους… ούτε για να τουςπληγώσω..  απλά προσπαθώ να τους κρατήσωόρθιους.. και να τους αποτρέψω από το να φάνε τα μούτρα τους… Συγνώμη πάντωςπου καμιά φορά ασκώ κριτική .. το ξέρω πως είναι λάθος μου αλλά όλοι σας ξέρετεπως είμαι λάτρης  της ΑρχαίαςΕλλάδας..  οπότε και λάτρης του μεγάλουμας κωμικού του Αριστοφάνη.. με συνέπεια θέλοντας και μη η κριτική ρέει στοαίμα μου.. άρα Σύνο μου και Λαμπρινούλα μου συγχωρέστε με αν παραφέρθηκα φέτοςκαι αν σας φώναξα .. καταλαβαίνετε..  :P :P … Ο χειμώναςμας σε γενικές γραμμές δεν ήταν καθόλου εύκολος… αλλά κατά την άνοιξη όλαάρχιζαν να φτιάχνουν και για τις  3 μας..έχει φτάσει Καλοκάιριιιιιιιι και το χαμόγελο που βλέπω στα πρόσωπα σας .. είναιη πιο γλυκιά καλημέρα που θα μπορούσατε να μου χαρίσετε ποτέ.. και θέλω να τοκρατήσετε αυτό το χαμόγελο.. θέλω να συνεχίσετε να είστε έτσι….  Γιατί μετά το καλοκαίρι ακολουθεί μια δύσκοληκαι περίεργη χρονιά..  αλλά don’t  worry… τι κάθομαι και σκέφτομαι τώρα ?? ? το θέμα μας είναι άλλοτώρα…. ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΙΙΙ!!!!!! ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΑΡΧΙΣΑΝΕ … και κάποια απόεμάς.. έχει κιόλας καεί από τον ήλιο..  :P … ΚΑΛΟΚΑΛΟΚΑΙΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εθελοντισμός ,το σταυροδρόμι για μια νέα ζωή!

    Ως εθελοντισμό ορίζουμε την εκούσα και άνευ αμοιβής προσφορά έργου κοινωφελούς κυρίως χαρακτήρα. Τα παλαιότερα χρόνια ο εθελοντισμός συνδέεται κυρίως με πρόσωπα προχωρημένα σε ηλικία που οργανώνουν εκδηλώσεις για να προσφέρουν στην κοινωνία. Με τη πάροδο των χρόνων ο εθελοντισμός πια απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και έχει βρει καταφύγιο σε αρκετές παγκόσμιες οργανώσεις.

   Οι μορφές του εθελοντισμού ποικίλουν και πλαισιώνουν σφαιρικά την ανθρώπινη οντότητα. Συναντάμε λοιπόν εθελοντές στην υγεία,  συναντάμε ανθρώπους που προσφέρουν ελπίδα ζωής σε συνανθρώπους τους που καλούνται να αντιμετωπίσουν σημαντικά προβλήματα υγείας (π.χ. Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών). Υπάρχουν  εθελοντές  που στηρίζουν τα παιδία που αντιμετωπίζουν το καρκίνο. Μάλιστα  ένας  πανέμορφος εθελοντικός σύλλογος γνωστός ως και ‘’Κάνε μια ευχή’’ φροντίζει να πραγματοποιεί τα όνειρα μικρών παιδιών που  πάσχουν από κάποια θανατηφόρα ασθένεια. Τέλος η μεγαλύτερη μορφή εθελοντισμού στην υγεία αποτελεί η μεταμόσχευση  οργάνων του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεών. Οι άνθρωποι εδώ δίνουν ζωή σ’ άλλους ανθρώπους και όλα αυτά ξεκινάνε με το θάνατο κάποιου ανθρώπου. Γιατί κάθε τέλος αποτελεί και μία νέα αρχή.

 Στην συνέχεια έχουμε τον κοινωνικό εθελοντισμό. Εθελοντές που σκύβουν πάνω από κοινωνικά προβλήματα και αντικαθιστούν το κράτος που αδυνατεί να στηρίξει τους πολίτες του. Ορφανά παιδία, βρίσκουν τη μητρική αγκαλιά  που έχασαν άδικα, παιδία που κάποιοι τα εγκατέλειψαν βρίσκουν μία οικογένεια και μεγαλώνουν μέσα σ’ αυτή. Στη χώρα μας έχουμε τα παιδικά χωρία SOS που αναλαμβάνουν την ανατροφή των παιδιών, μάλιστα τα παιδία αυτά φροντίζουν να τα σπουδάσουν και να τα παραδώσουν στην κοινωνία με όλα τα απαραίτητα εφόδια. Υπάρχουν εθελοντικές γραμμές στήριξης όπου ασχολούνται με τη βία στα παιδιά και στις γυναίκες. Άνθρωποι που δείχνουν στα θύματα ότι η ζωή έχει και την όμορφη πλευρά της.

         Εθελοντισμός υπάρχει και στην διάσωση του περιβάλλοντος . Εθελοντές αναδασώσουν  καμένες περιοχές , προστατεύουν ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση και προσπαθούν να φτιάξουν  το πλανήτη για να τον παραδώσουν στις επόμενες γενιές ζωντανό! Στην περιοχή μας έχουμε τον σύλλογο ‘’Αρχέλων ‘’  που προστατεύει τις  χελώνες καρέτα – καρέτα. Εκπαιδευμένα μέλη του συλλόγου αναλαμβάνουν να προστατέψουν τα αυγά της χελώνας ενώ ταυτόχρονα φροντίζουν για την ίαση των πληγωμένων χελωνών.

     Κάπου εδώ θα ήθελα να αναφερθώ σε μία παγκόσμια εθελοντική κυρίως οργάνωση η οποία τα τελευταία δέκα χρόνια έχει γίνει μέρος της ζωής μου. Θεωρώ πως είναι το σταυροδρόμι του εθελοντισμού καθώς πολλές μορφές  του, συναντάς μέσα από τον προσκοπισμό. Ο προσκοπισμός μου έχει μάθει μέσα από τις δράσεις του, στις οποίες συμμετείχα από την παιδική μου ηλικία ότι το να προσφέρεις στον συνάνθρωπο και στην φύση δεν είναι αγκαρία αλλά στόχος ζωής. Μου έμαθε ότι με το να προσφέρω στους ανθρώπους και στην φύση προσφέρω στον ίδιο μου τον εαυτό… νιώθω ολοκληρωμένη, νιώθω ότι έχω βρει τον στόχο της ζωής μου.

  Αυτό το περιστατικό που μ’ έκανε να νιώσω πραγματικός άνθρωπος και έχει σπιλώσει τη μνήμη μου ήταν οι καταστροφικές φωτιές του 2007 που έπληξαν τον γειτονικό μας νομό !Χρειάστηκαν  μονάχα λίγα λεπτά για να φτάσουμε στο σημείο της καταστροφής και να δράσουμε .Εγώ τότε ήμουν δώδεκα χρονών ,κυρίως παρακολουθούσα και βοηθούσα όπου μπορούσα .Αρχικά το αρχηγείο βοήθησε  στην κατάσβεση των πύρινων εστιών και οι μικρότεροι αρχίσαμε να στήνουμε στην περιοχή της Ζάχαρο τον καταυλισμό που θα φιλοξενούσε τους παθόντες. Οι μέρες πέρασαν και όταν το δάσος πλέον είχε ηρεμίσει, πήραμε πρωτοβουλία και στη νεκρή γη δώσαμε ξανά ζωή με την αναδάσωση. Τα χρόνια καλώς ή κακός πέρασαν , εγώ έχω  μεγαλώσει αλλά η συγκεκριμένη εμπειρία όπως είπα και πριν έχει χαραχτεί στην μνήμη μου. Περνώντας πια από εκείνα τα μέρη παρατηρώ το δάσος να αποκτά ξανά ζωή. Τα δέντρα έχουν πλέον μεγαλώσει και έχουν δώσει νότες χαράς στο πληγωμένο  δάσος..  

Ο εθελοντισμός δεν είναι υποχρεωτικός, δεν είναι απλά μια ιδέα, μια έννοια.. είναι κάτι παραπάνω! Είναι τρόπος ζωής, στάση ζωής, σταυροδρόμι ανθρωπιάς. Δεν ξέρω αν υπήρξατε ποτέ μέλος κάποια εθελοντικής οργάνωσης αλλά καλό θα ήταν ακόμα και τώρα να γίνεται και εσείς εθελοντές και μην ξεχνάτε προσφέροντας στον άλλο προσφέρετε και στον εαυτό σας!!!

Διδακτική ιστορία...

Ένας καθηγητής μπαίνει στην αίθουσα και ρωτάει:
-Ποιος θέλει αυτό το χαρτονόμισμα των 50 ευρώ; Πολλά χέρια υψώθηκαν, αλλά ο καθηγητής είπε:
-Πριν το δώσω, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω.
Λυσσασμένα το τσάκισε, και ρώτησε ξανά:
-Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα;
Τα χέρια συνέχισαν να είναι υψωμένα.
- Και αν κάνω αυτό;
Το πέταξε στον τοίχο, αφήνοντάς το να πέσει στο πάτωμα, το κλώτσησε, το πάτησε και πάλι σήκωσε το χαρτονόμισμα - βρώμικο και τσαλακωμένο.
Επανέλαβε την ερώτηση και τα χέρια παρέμειναν υψωμένα.
-Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσετε αυτήν την σκηνή - είπε ο καθηγητής. Ό,τι κι αν κάνω με αυτό το χαρτονόμισμα, θα συνεχίσει να αξίζει 50 ευρώ.

Πολλές φορές στις ζωές μας μας τσακίζουν, μας πατάνε, μας κλωτσάνε, μας κακομεταχειρίζονται, μας προσβάλλουν: αλλά, παρόλα αυτά, εξακολουθούμε να αξίζουμε το ίδιο!

ΓΙΑΤΙ ΜΑΜΑ;; ΕΕ ΓΙΑΤΙ;;

Γεια σου μαμά... Είμαι το μωρό σου!
Δεν με ξέρεις ακόμα, είμαι μόνο μερικών εβδομάδων. Θα με γνωρίσεις σύντομα, το υπόσχομαι. Έχω καστανά μαλλιά και καστανά μάτια...Ε, λοιπόν δεν είμαι έτσι ακόμα, αλλά θα γίνω όταν γεννηθώ. Θα είμαι ο μοναχογιός σου.Δεν θα έχω μπαμπά αλλά δεν πειράζει, θα έχουμε ο ένας τον άλλον. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός.Σήμερα, έμαθες ότι είσαι έγκυος μαμά. Ήσουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελούσες. Έχεις το πιο ωραίο χαμόγελο μαμά.
Όλη την μέρα μου μιλούσες και ένιωθα τόση ασφάλεια μαμά. Σ'αγαπάω μαμά.

Όταν μεγαλώσω υπόσχομαι να σε κάνω τόσο περήφανη. Θα γίνω γιατρός. Σήμερα είπες στον μπαμπά για μένα... Δεν ήταν χαρούμενος μαμά. Είπε ότι δεν με θέλει. Γιατί δεν με θέλει μαμά; Τί του έκανα; Ένιωσα έναν δυνατό κρότο και μετά σε ακούω να κλαίς.

Σε χτύπησε μαμά!

Γιατί το έκανε αυτό μαμά ; Μετά σε αγκάλιασε και σου ζήτησε συγγνώμη κ εσύ τον συγχώρεσες... Όταν γεννηθώ, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε χτυπήσει ξανά. Λες οτι σ'αγαπάει μαμά. Αλλα εγώ δεν τον νομίζω.

Πάνε τρείς μέρες που σταμάτησες να μου μιλάς, ή να αγκαλιαζεις την κοιλίτσα σου.

Γιατί μαμά; Δεν με αγαπάς ποια; Εγώ σε αγαπάω μαμά. Σε ακούω να μιλάς με έναν γιατρό. Κάτι πρόκειται να γίνει μαμά.

Φοβάμαι, μαμά. Αρχίζω και πονάω. Σταμάτησε τους, βοήθησε με μαμαααα..

Τώρα είμαι στον παράδεισο μαζί με τα αγγελάκια μαμά. Μην ανησυχείς, είμαι καλά. Γιατί το έκανες αυτό μαμά; Ήθελα τόσο πολύ να αντικρίσω το χαμογελό σου, να δω τον ήλιο,να γίνω γιατρός. ΝΑ ΖΗΣΩ.

Δέν πειράζει μαμά αν σταμάτησες να με αγαπάς. Μπορώ να σε δω από εδώ που είμαι οπότε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Συγγνώμη αν έκανα κάτι κακό μαμά. Θέλω να με αγαπάς και πάλι!!!

Εγώ σε αγαπάω μαμά!!! 

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΨΕΜΑ...

Η αλήθεια μοιάζει να είναι ψέμα.. Φταίω εγώ ή εσύ τελικά ; Μήπως φταίνε οι άλλοι ; Υπήρξε ψέμα ; Υπήρχε αλήθεια; Υπήρχα εγώ ; Υπήρξες εσύ ; ή ήταν όλα ένα φθηνό δημιούργημα της φαντασίας μου ; Οι υπόλοιποι ισχυρίζονται πως απλά όλα όσα υπόθηκαν εκείνη την μέρα στο προαύλιο ήταν απλά ένας καπνός... ένας καπνός από το πουθενά ένας καπνός από το τίποτα .. Αλλά και εσύ όπως και εγώ το ξέραμε πως δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά .. και οι δύο μας ξέραμε τους εμπρηστές που άναψαν αυτήν την φωτιά στην καθημερινότητα μας.. Πολλοί ήξεραν τα ονόματα μα μονάχα εγώ τόλμησα να τα αποκαλύψω για να βγάλω την αλήθεια σου στην επιφάνεια .. και με αυτόν τον τρόπο να δείξω σε όλους σας πως τίποτα δεν μπορεί να μείνει πολύ καιρό κρυμμένο κάτω από τον βυθό της ζωής μας... Αυτή η φωτιά κατέληξε να γίνει το μήλο της έριδας που μας ανακάτεψε όλους.. που ανακάτεψε την αλήθεια με το ψέμα... το δάκρυ με την ειρωνεία ... την φιλία με την προδοσία .. μα έβγαλε στην επιφάνεια τον πραγματικό και πολυποίκιλο χαραχτήρα , που κάθε άνθρωπος σας εμάς κρύβει μέσα του .... Κάποιοι προσπαθώντας να μας παραπλανήσουν έριξαν τις ευθύνες πάνω σε άλλους... Κάποιοι θέλοντας να καταρρίψουν το τοίχος της ανδρείας τους αρνήθηκαν τα πάντα και μονάχα εγώ έμεινα στον τοίχο παλεύοντας μονή μου να τραβήξω το πέπλο που σκέπαζε την αλήθεια.. μαα τελικά κατάφεραν να με κρύψουν και εμένα με τα ψεύτικα λόγια τους κάτω από αυτό το πέπλο .. με κόλλησαν στον τοίχο και πασχίζοντας να καλύψουν τα λάθη τους πλήγωσαν την αλήθεια σου .. που πλέον είχε γίνει δικός μου στόχος ...

Βρίσκομαι κάτω από το πέπλο .. σας φωνάζω βοήθεια... το ξέρω πως είστε εκεί έξω... μα δεν μπορώ να σας δώ με τα μάτια του σώματος μου ... παρά μόνο με τα μάτια της ψυχής μου... φωνάζω με όλη μου την δύναμη μα εσείς δεν με ακούτε.. η ψυχή μου σχεδόν νεκρή μα η αλήθεια που βρίσκεται αυτή την στιγμή διπλά μου πελώρια .... ξαφνικά εκεί που όλα πάνε να σβήσουν.. πάνω στους άηχους λυγμούς μου δυνατή κραυγή ξεπηδάει από την ψυχή μου.. και εκεί που όλοι τρομαγμένοι αρχίζετε να αποχωρείτε μια φιλική μορφή ενός άντρα ξεπροβάλει μπροστά μου.. μου χαμογελά και κρατώντας το χέρι μου προσπαθεί να με τραβήξει ξανά έξω από το σεντόνι που είμαι καλημένη .. μα αργά ή γρήγορα κατάλαβε πως αυτό που θέλει να κάνει είναι αδύνατο.. η αλήθεια που σέρνω μαζί μου είναι πολύ βαριά και αυτός ανεκπαίδευτος για να χειριστεί το βάρος της.. με δάκρυα στα μάτια της ψυχής του για τον δικό μου πόνο μου ανήμπορος να κάνει κάτι άλλο και γνωρίζοντας πλέον την αλήθεια αποχωρεί από το σκοτάδι μου..

Το τίμημα της αλήθειας μου είναι πολύ μεγάλο... μα εμένα δεν με ενδιαφέρει... η αποκάλυψη της πλέον είναι ο στόχος της ζωής μου.. το σκοτάδι έχει αρχίσει και με πνίγει .. το οξυγόνο αρχίζει να λιγοστεύει ... μα η ώρα της αποκάλυψης πλησιάζει.. το νιώθω... το ακούω.. η μελωδία της σε λίγο θα μαγέψει όλους τους κουρσάρους της ζωής σου!! και το ξεπλήρωμα του χρόνου έφτασε... οι δυνάμεις μου νιώθω πως πλέον έχουν αναπτερωθεί .. και ήρθε η ώρα να ξεσκεπάσω την μαρμαρωμένη μου αλήθεια..

Σηκώνομαι όρθια... πιάνω τον μαύρο μανδύα της και με μια γρήγορη κίνηση τον ρίχνω κάτω.. μα δυστυχώς πέφτει πάνω μου... δεν πειράζει όμως.. ίσως έτσι έπρεπε να γίνει από την αρχή .. ίσως η αλήθεια χρειάζεται και αυτή τα θύματα της για να μπορέσει να λάμψει.. και ίσως εγώ ήμουν το θύμα της δικιά σου αλήθειας... μα σημασία δεν έχει ποίος θα είναι το θύμα.. σημασία έχει με το φως της να σβήσει το ψέμα που είχατε βαφτίσει αλήθεια!! 

ΕΡΩΤΑΣ.. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΡΧΗ ΜΟΥ!

«Το φιλί είναι ένα όμορφο κόλπο, που σχεδίασε η φύση, για να σταματούν οι λέξεις όταν τα λόγια είναι περιττά» 
έρωτας δεν κρατά
για μια στιγμή.

Ο έρωτας κρατά για πάντα.
Εμείς όχι.

Δεν ήταν μία ασήμαντη στιγμή
εκείνη που άγγιξα την ψυχή σου.
Ήταν η σημαντικότερη στιγμή.
Της γέννησης του Έρωτα..

Το μεγάλωμά του δύσκολο
και η εφηβεία του δύστροπη.
Σαν εσένα.

Τί να κρύβει άραγε
το θολό σου βλέμμα
και η σκοτεινή σου αύρα.
Τί να θέλεις από μένα
που δεν σου δίνω
και τί να μη θέλεις
από αυτά που σου δίνω.

Ερωτήσεις.
Απαντήσεις.
Αδιέξοδα.
Δρόμοι.
Να διαβούμε..
Να μην πάρουμε..
Να αφεθούμε
και να κρατηθούμε.

Παιχνίδι ή ζωή.
Έρωτας ή πόλεμος.
Αγώνας, δρόμου ή πάλης.
Ευχές.
Μία για μένα.
Καμία για σένα.

Υπάρχεις;
Να σε ψάξω;
Να σε χάσω;
Ποιο θα με πονέσει λιγότερο
αυτό να διαλέξω.
Σα να διάλεξα.
Είσαι το τέλος μου
είσαι η αρχή μου.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ…

Σήμερα είναι ημέρα του τέλους σου, είναι η μέρα της νέας σου ζωής και της δικής μου νέας αφετηρίας... Η απώλεια σου μου στοίχισε αρκετά, ο αβασταχός πόνος μένει ριζωμένος μέσα μου και τα δάκρυα μου κολλημένα στα μάτια μου... Οι ματιές των αγαπημενων μου προσώπων άδειες μπροστά στην απώλεια της δικής σου ματιάς ... Το μόνο που μου επιστρέφει το χαμόγελο μου και απαλύνει τον πόνο του ταξιδιού σου είναι η μορφή του νέου μου αγγέλου που ήρθε και ρίζωσε στην ζωή μου με μίας... απεσταλμένος μέσα από την ίδια μου την ζωή... το φως μου μέσα στο σκοτάδι μου... η απέραντη ηρεμία μέσα στον θόρυβο και την ένταση της καθημερινότητας μου... Εσύ σκεπάζεσαι ήδη με το μισοβρεγμένο χώμα και ο ήλιος που λάμπει στον χθεσινό σου κόσμο έχει κίολας χάθει μπροστά στα κλειστά σου μάτια.. Οι άνθρωποι σου αποχωρούμε πλέον από την νέα σου κατοικία... Κατιφορίζω προς το λιμάνι , μαζί με τον άγγελο μου, που δεν έχει φύγει καθόλου από κοντά μου... Ακολουθώ την πορεία που χαράζει και έχοντας την στην αγκαλία μου την κοιτάω και σιγά σιγά αρχίζει το χαμόγελο του να απλώνεται και στο δικό μου πρόσωπο... Τα μάτια του έχουν γίνει τόσο γλυκά και ο ήλιος τα έχει ποτίσει με το φως του κάνοντας το πράσινο χρώμα τους να αρχίσει να αναυλίζει στην επιφάνεια.. Ο λιμενοβραχείονας απέραντος και εμείς πολύ μικροί μπροστά του..Συνοδοιπόροι σε αυτόν τον μεσημεριανό μας περίπατο ο ήλιος και βουβό τραγούδι της θάλασσας ..... προχωράμε να βρεθούμε στο σημείο όπου ουρανός και θάλασσα φαίνονται να είναι ένα... Έχει ξαπλώσει στην αγκαλία μου και το πανέμορφο προσωπό της λουσμένο από το φως του ήλιου... η ματία της χαμένης στον πίνακα των κυμάτων που αγγίζουν δυναμικα τα μεγάλα βράχια που βρίσκονται από κάτω μας και τα κύματα πέπλο αφρού στολίζουν τις μυτερές και επικύνδινες γωνίες τους... κάνοντας τες σχεδόν αόρατες στα γυμνά μας μάτια... Μααα αυτή ήρεμη χωρίς να φοβάται κοιτάει αυτήν την εικόνα και ταξιδεύει... σε άλλους πλανήτες ... σε άλλους κόσμους και σε διαφορετικές εποχές... Γυρνάει απότομα και με κοιτάει μέσα στα μάτια...οι καθρέπτες των ψυχών μας είναι αντικριστά και η ψύχη μου ζεστένεται από την αντανάκλαση του δικού της καθρέπτη... Το μυαλό μου πλέον άδειο, χαραγμένα μόνο 6 γράμματα ,''ΕΙΡΗΝΗ'', το όνομά της... Ήρθε η ώρα να φύγουμε, τα λεπτά πέρασαν γρήγορα μα η δικιά μας ζωή αιωνιότητα στο πέρασμα των χρόνων... Ελπίζω να είσαι καλά εκεί που είσαι... Αντίο και μην ξεχνάς σ΄ευχαριστώ κ σ΄αγαπάω!!

Ίσως, είναι πλέον αργά…..

Ίσως είναι πλέον αργά , ίσως η πόρτα του ουρανού σου  έχει πλέον κλειδώσει και εσύ έχεις γίνει κιόλας ένα κομμάτι της χθεσινής της ημέρας… κι όμως αυτή σε ξέρει πολύ καλά,  μην προσπαθείς να κρυφθείς , μην προσπαθείς να ξεγελάσεις και τους δύο σας με την ψεύτικη αδιαφορία σου… είναι λάθος ο τρόπος προσέγγισης που έχεις επιλέξει  να ακολουθήσεις… αλλά εσύ δεν ακούς κανέναν πλέον … δεν λες να αλλάξεις τον σκοπό που παίζεις με τίποτα, σου αρέσει η μελώδια που διάλεξες  να την φέρεις κοντά σου… να την δέσεις πάνω σου.. κι όμως η μουσική που ακούς τώρα είναι ο δικός σου σκοπός λίγο πριν το τέλος ...! Σταμάτα να προσπαθείς … ήδη έχει επιλέξει άλλο μονοπάτι .. πιο φωτεινό, πιο βέβαιο , πιο οικείο σε αυτήν …!! Έχει επιλέξει να ακολουθήσει την γέφυρα της καρδίας της, το τρένο της αγάπης της, τον σκοπό που επιτέλους μετά από τόσους μήνες ζωγραφίζει ξανά στο πρόσωπο της το αληθινό χαμόγελο που κάποτε είχε ξεθωριάσει εξαιτίας σου…

Μην φοβάσαι όμως γιατί μπορεί να είναι αργά, αλλά ακόμα υπάρχει γυρισμός , όσο τρελό και αν σου φαίνεται .. γιατί η ζωή είναι ένας κύκλος… ένας κύκλος που άλλοτε βρίσκεται κάτω από το φώς της παρουσίας της και άλλοτε πλημυρίζει η εικόνα του με το σκοτάδι που προκαλεί η απώλεια της.. όλα είναι αβέβαια.. τίποτα δεν είναι δεδομένο .. εκτός από το ότι κάποτε αποτελούσες την πνοή της ζωής της και αυτή ήταν το φώς της δική σου .. ζωής .. ήταν το κομμάτι που μόνος σου επέλεξες να βυθίσεις στην θλίψη και το σκοτάδι.. ήταν ο ήλιος που εσύ του στέρησες το φως  του.. ήταν ο πίνακας που με τα ίδια σου τα χέρια σκέπασες ρίχνοντας πάνω του σαν μαύρο πέπλο τα πρέπει σου.. ήταν η άμμος που η δίκια σου  θαλασσοταραχή έσκαψε.. Ήταν η ίδια σου η ζωή, που εσύ για μια ψεύτικη αλήθεια την έσπρωξες στο χείλος του γκρεμού … Μαα στάσου λίγο, στάματα και άκουσε  με .. όχι μην τρέχεις έτσι στην καταστροφή σου, σταμάτα να σπαράζεις γυμνός  κάτω από την μπόρα του παρόντος σου..φόρεσε και εσύ το πιο όμορφο χαμόγελο σου και συνέχισε το μεγάλο σου ταξίδι, γιατί και αυτή αυτό θέλει να κάνεις.. και μην ξεχνάς  όλα είναι πιθανά σε αυτόν τον κύκλο της ζωής … μπορεί πιο κάτω να υπάρχει και άλλο κοινό σημείο στους κύκλους σας.. ίσως πιο κάτω οι ζωές σας εφάπτονται  ξανά  .. και ίσως δεν είναι αργά και το τέλος του τώρα είναι η αφετηρία για το ταξίδι της επιστροφής σου σε αυτήν.. πάντως ότι κι αν γίνει συνέχισε να είσαι  δίπλα της και συνέχισε να υπάρχεις στην ζωή της, συνέχισε  με την παρουσία σου να γίνεσαι η τροφή για το χαμόγελο της και σαν νιφάδες χιονιού να ρίχνεις στην καθημερινότητα της  νότες αγάπης … Είσαι τόσο  κοντά της αλλά ταυτόχρονα  και τόσο μακριά της … Την άφησες να φύγει κι όμως αυτή διάλεξε να ακολουθήσει τον δρόμο δίπλα από τον δικό σου, για να μπορεί να ρίχνει στο μονοπάτι σου κρυφές ματιές, που και που ,…όταν δεν την βλέπουν τα γυμνά μάτια τον περαστικών ..

Σταμάτα να αμφιβάλεις για την αγάπη της .. κράτησε την ύπαρξη της στον βυθό της ψυχής σου και ίσως κάποτε βρεθεί ξανά διαβάτης του δικού σου κύκλου!!http://www.youtube.com/watch?v=c_b7Hf-l7Po&feature=share